Vandaag is het Transgender Gedenkdag, ook wel Transgender Day of Rememberance (TDoR) genoemd in het Engels. Het is een dag waarop we transgender personen herdenken die door transfobie om het leven zijn gekomen. Dit kan zowel door zelfmoord als door geweld gebeurd zijn.
Ik ben boos. En verdrietig. Ik denk dat de boosheid voortkomt uit verdriet. Het verdriet om de haat die wij in deze wereld hebben. De haat, ik zal het nooit snappen. Ik zal nooit snappen waarom mensen moorden plegen. Ik zal nooit snappen waarom iemand moordt, alleen omdat iemand hun eigen leven leeft. Het leven leeft zoals zij dit willen. Tussen 1 oktober 2019 en 30 september 2020 zijn er 350 transgender mensen vermoord. 350 broers, zussen, en alle genderidentiteiten daarbinnen en daarbuiten, ben ik kwijt geraakt. Deze mensen hadden een leven. Familie. Een baan. Mensen die van hen hielden. Deze mensen zijn hen nu kwijt. Dit alleen om haat, om transfobie. Het maakt mij verdrietig en boos om te weten dat wij nog steeds in een wereld leven waar wij mensen pijn doen, alleen omdat iemand buiten de normen van de samenleving valt.
Als ik kijk naar de cijfers, dan ben ik blij dat ik in Nederland leef en woon. Om het privilege te hebben om in een land te wonen waar transfobie niet meer een reden is waarom er elke dag mensen vermoord worden. Om in een land te leven waar ik wel aangestaard word, maar dat het daarbij blijft. Ik word (nog) niet nageroepen, in elkaar getrapt of vermoord, alleen omdat ik transgender ben. Het voelt raar om dit een privilege te noemen, maar dat is wel de realiteit voor iemand zoals ik.
Deze cijfers bewijzen dat we er nog lang niet zijn. De aantallen zijn te hoog en te schokkend. Hieruit blijkt dat wij als mensheid nog een lange weg te bewandelen hebben. Bij dezen wil ik jullie oproepen om vandaag even stil te staan bij de haat in deze wereld. Ook al is het een paar seconden. Besef dat niet iedereen een leven kan leiden zoals jij misschien nu doet. Niet iedereen heeft de vrijheid en acceptatie om zichzelf te kunnen zijn.
Vandaag hangt bij ons thuis de transgendervlag halfstok. Dit als een teken van rouw. Vandaag, op transgender gedenkdag, rouw ik om iedereen die is omgekomen als gevolg van transfobie. Dit zijn de mensen die hebben gevochten om te kunnen zijn wie ze zijn, maar ze hebben dit gevecht verloren. Anderen hebben hen het onmogelijk gemaakt om zelf verder te vechten. Daarom blijf ik doorvechten voor een betere leefomgeving voor iedereen. Dat ben ik ze schuldig.
❤💛💚💙💜