Anne Middelkoop is de bedenker en oprichter van deze site. Hij is non-binair transgender en schrijft blogs gerelateerd tot gender. Je kan meer over hem lezen op de Over mij-pagina
Ik lig in bed. Ik lig eindelijk lekker, maar ik krijg het bloedheet. Ugh, opvliegers. Ik gooi de dekens van me af in de hoop dat dit een beetje verkoeling geeft. Na een minuut krijg ik het weer koud, dus ik ga weer onder de dekens liggen. Dit tafereel gaat zo een tijd door. Ik hoor het nieuws op de radio een flink aantal keer. Ik kan het ondertussen woord voor woord meepraten. Leuk joh, hormoonblokkers.
We hebben een afspraak in Antwerpen met dokter Klink op vrijdag 12 juni. Na veel informatie gekregen te hebben, geeft hij ons het recept voor hormoonblokkers mee. Ik ben superblij om dit mee te krijgen, dit is namelijk het begin van mijn medische transitie. De hormoonblokkers, of puberteitsremmers, geven mij een soort pauze in mijn puberteit. Pamorelin, de merknaam van de puberteitsremmers, zorgt ervoor dat het oestrogeengehalte in mijn bloed afneemt. Het remt de vrouwelijke veranderingen in de puberteit, maar als ik ermee stop, dan gaat mijn lichaam weer gewoon verder met de puberteit.
Nadat mama op maandag het recept naar de apotheek had gebracht, kan er op 18 juni bij de huisarts geprikt worden. Ik moet om half tien op school zijn, want ik ga een resultaatverbeteringstoets (RV) voor wiskunde A maken. Ik ben niet tevreden met mijn 7.9, het is geen ‘echte’ acht. Plus, als ik een 9.1 of hoger zou halen, dan zou ik afgerond een negen kunnen staan. Wiskunde A heb ik versneld afgerond, zodat er in mijn eindexamenjaar geen problemen kunnen komen met mijn extra vak, wiskunde B.
De afspraak staat dus al vroeg, om 8.10. Na nauwelijks geslapen en gegeten te hebben stap ik op de fiets naar de huisarts, een paar honderd meter verderop. Ik was niet overdreven nerveus voor de prik, hoewel ik had gehoord van de mensen bij de Mutsaersstichting dat het een pijnlijke prik kon zijn. Ik ben niet bang voor prikken of naalden, maar het stelde mij ook niet echt gerust. De prik moest in de spier en de huisartsassistente zei dat ze de prik normaal in de bil zette. Ik besloot hem toch in mijn bovenbeen te doen, want ik moest daarna nog drie uur op een stoel zitten om de RV te maken.
Ze zet de prik dus in mijn bovenbeen. Ik denk nog “Oh, dit valt wel mee”. Dan drukt ze de naald door mijn bovenbeen en dat is iets minder prettig. Dat was dus de pijn waar de mensen bij de Mutaersstichting en dokter Klink het over hadden. Ze drukt de vloeistof in mijn been, terwijl ik vertel over mijn toets, met een krampachtige grijns op mijn gezicht. Ik zie nog dat de assistente zich omdraait om een doekje te pakken en dan wordt alles donker.
Twee keer in mijn leven ben ik flauwgevallen, inclusief deze keer. Ik voelde het niet aankomen, maar toch werd alles zwart. Na misselijk en draaierig bij te zijn gekomen, fiets ik daarna rustig naar huis. Ik voel me prima en fiets daarna ook naar school, om hier mijn toets te maken. Het gaat niet zo goed als ik wilde, maar ik haal nog steeds een 8.5. Dit zorgt ervoor dat ik wiskunde A met een welverdiende 8.2 kan afsluiten. Een tijdje, een week ongeveer na het zetten van de prik, merk ik bijna niets van de hormoonblokkers. Op wat pijn in mijn bovenbeenspier na.
Ik slik mijn anticonceptiepil (Cerazette) door, in de hoop dat deze de bloeding, die door de hormoonblokkers komt, tegen kan houden. Doordat mijn hormoongehalte in mijn bloed afneemt, is dit voor mijn lichaam een signaal om te menstrueren. Ik had met dokter Klink besloten om de pil te blijven slikken, in de hoop dat deze sterk genoeg was om niet te gaan menstrueren
Maar, helaas. Dat was flink k*t. Ik kan er niks aan doen en mijn lichaam voelt vreselijk. Het is mijn eerste ‘menstruatie’ sinds vorig jaar september. Ik ben erg blij dat het maar twee à drie dagen was, met minimale bloeding. Ik hoop hier nog een volgend blog over te kunnen schrijven, maar ik ga hier nu nog even niet verder op in.
We zijn nu een stuk of drie weken verder. Ik merk dat de hormoonblokkers werken. Ik heb gigantische opvliegers, wat voor mijn familie en vrienden erg grappig kan zijn. Ook merk ik dat ik emoties heftiger voel. Ik kan heel blij zijn, om mij hierna heel vervelend en depressief te voelen. Ik merk dat ik hier nu meer grip over heb dan in de eerste paar weken. Daarnaast zweet ik meer en is mijn lichaamsgeur anders. Dat valt niet alleen mij op, maar ook mijn naasten.
Hoewel de bijwerkingen zo nu en dan vervelend kunnen zijn, ben ik erg blij dat ik met de puberteitsremmers. Het is fijn om te weten dat mijn lichaam nu minder vrouwelijk is. Het zorgt ervoor dat ik minder last heb van genderdysforie. Genderdysforie is een diepe onvrede met je eigen lichaam. Het gevoel is zeer lastig uit te leggen aan mensen die het niet kennen, maar het is echt een zeer vervelend gevoel. Zoals ze in het gelinkte filmpje zeggen, kan het voelen alsof je je schoenen verkeerd om aan hebt. Soms merk je er niets van, maar als je bijvoorbeeld gaat lopen, kun je nooit optimaal lopen. Het kan je dus gigantisch in de weg zitten. Ik vind het dus erg fijn dat ik hier minder last van lijk te hebben.
Ook is dit de eerste stap in mijn medische transitie. Hopelijk kan ik eind september of begin oktober beginnen met het prikken van cross-sex hormonen. Dit zal in mijn geval testosteron zijn. Er zal dan elke twee weken een dosis testosteron worden ingespoten. Hierdoor start er een mannelijke puberteit. Ik hoop dat ik door middel van de cross-sex hormonen lekkerder in mijn vel kom te zitten. Ik kijk hier dan ook erg naar uit. Daarom is het ook fijn dat ik alvast de eerste stap hiernaartoe heb genomen.
Jeetje… flauwvallen en dan gewoon nog naar school fietsen om een toets te maken. Een 8,5 is echt een heel mooi resultaat hoor! Wees daar trots op!
Hoop dat het je goed gaat en dat de bijwerkingen minder worden. Kijk naar de mooie momenten (is makkelijk gezegd). Hopelijk kan je eind september verder met de volgende stap…
Super weer, mooi om te lezen die openheid die je nu wilt en kunt delen met ons.
Sterkte en heel veel succes met alle ups en down’s.
Je komt er wel met de steun van je vader, moeder en Teun.❤️🧡💛💚💙💜
En heel veel andere mensen in je heen.
Lieve groetjes Joke 😘
He kanjer, wat mooi en open gedeeld met de wereld! En ook weer met humor, en zo dat een beelddenker als ik het helemaal voor me zie 🙂
Heftig en mooi tegelijk……je lijf wat enorm reageert zo te lezen, zowel in niet fijne zin als in wat je al heel lang wilde en nu van start is! Ik vind het echt leuk om je zo op afstand te kunnen blijven volgen in jouw weg naar jezelf zijn!
Wat mag je trots op jezelf zijn! Ik vind je een stoere bikkel en sta na elke blog te kijken van wat jij allemaal met ons durft te delen! Kanjer! Liefs eva
Je hebt de eerste fysieke stap genomen, heel dapper en stoer. Heel veel sterkte met de volgende stappen. Je bent een kanjer dat je in deze periode ook nog de moeite neemt om je cijfer te verbeteren.
Mooi geschreven blog Anne, waarin je met goed begrijpelijke uitleg ons deelgenoot maakt van de weg die jij gaat. Niet makkelijk, maar vol overtuiging. Respect en bewondering voor jouw kracht.
❤️❤️❤️
Mooi om te mogen meelezen. Onze Noa start waarschijnlijk na de zomer met de pubertijdsremmers. Haar transitie is van jongen naar meisje. Toch anders, maar ook herkenbaar. Heel veel ervaringsgenot gewenst samen. Wij ervaren het als een reis samen op weg naar wie onze Noa is en mag zijn.
Bikkel, zo’n hevige reactie op de spuit en dan zo’n mooi cijfer halen. Petje af!
Als je de eerste stap zo goed zet, dan gaat de rest je ook lukken.
Cindy
Hee Anne, mooi geschreven hoor! Wat betreft de start met de Testosteron die je in het vooruitzicht hebt. Mathias voelt zich bevrijd sinds het gebruik van de Testosteron. Hij gebruikt het nu 1 jaar. Hij heeft nu veel rust in zijn hoofd en is helemaal zen en happy en Natuurlijk mooie zichtbare veranderingen! Fijn om naar toe te leven! Groetjes Carla