Help!

Deze blog is de eerste gastblog van Janneke als ouder van een transgender kind. 

I need somebody
(Help!) not just anybody
(Help!) you know I need someone
Help!

The Beatles – Help!

Help! Wat is er toch aan de hand? Is dit gewoon pubergedrag? Ik kan het me niet voorstellen. Anne is veranderd van een vrolijk kind in een teruggetrokken en, in een voor ons en voor anderen, onbereikbaar kind. Lusteloos, moe, hangend op de bank met een koptelefoon op in een geheel eigen wereld. Wanneer is dat ontstaan? Welk signaal heb ik gemist? Bloedonderzoek wijst uit dat het niets lichamelijks is.

Help! Het gaat zo niet langer. Hoe harder ik probeer erachter te komen wat er speelt in het hoofd van Anne, hoe harder ik weggeduwd word. Zeker als ik hoor dat het leven op deze manier niet hoeft, weet ik: dit kunnen we niet alleen oplossen. We hebben hulp nodig. Het duurt even voordat Anne daar ook van doordrongen is en dan gaan we actie ondernemen.

Help! Van de zorgverzekeraar naar de gemeente. Anne is minderjarig, dus de aanvraag moet via de gemeente gebeuren. Nooit bij stil gestaan. Dan krijg je daar eerst iemand aan de lijn die er niets vanaf weet. Gelukkig word je wel teruggebeld door een persoon die je meer kan vertellen. Er zit een praktijk in Bemmel. Die maar eens bellen. Een wachttijd van ruim drie maanden. Echt? Ik hoor dit radeloos aan. Hoe kan dit? Anne heeft NU hulp nodig! Rody gaat op zoek naar een andere praktijk, gelukkig is daar al snel een plekje.

Help! De eerste afspraak bij Nicky. Spannend. Wat kunnen we verwachten? Met z’n drieën gaan we erheen voor de kennismaking. Er moet een klik zijn met Anne. Ik weet dat therapie anders geen zin heeft. Grappend en grollend komen we bij Nicky binnen. “Ja, zo gaat dat in Huize Middelkoop”, zou Anne zeggen. Gelukkig prikt Nicky snel door de maskers heen.

Help! Anne vertelt aan mij dat ze een toekomst samen ziet met een vrouw. We knuffelen samen. Totaal geen probleem toch? Geluk staat voorop. Zou het hoge woord er nu uit zijn? Is het hiermee klaar?

Help! Een onderbuikgevoel zegt mij dat dit het niet (alleen) is. Is Anne eigenlijk een jongen? Ik breng Rody en mijn moeder op de hoogte van mijn vermoedens. Geen slapende honden wakker maken is het spreekwoord. Mocht dit het geval zijn dan horen we het wel van Anne. Ons maakt het niet uit. Als Anne gelukkig is zijn wij het ook!

Help! Samen praten gaat steeds lastiger. Anne sluit zich steeds meer af. Ik probeer steeds meer uit Anne te trekken en dat werkt juist averechts. Ik zie dat wel, maar wat is dan wel de juiste wijze? Ik pieker wat af. En dan krijg ik ’s nachts een hartstilstand. Rody hoort mijn laatste ademhaling en helpt meteen door samen met Teun eerste hulp te verlenen en de hulpdiensten in te schakelen.

Help! De sessies bij Nicky worden opgeschroefd, want er speelt nu nog meer in het leven van Anne. Ik lig ruim twee weken in coma, in totaal ruim vijf weken in het ziekenhuis en daarna ruim vijf weken in een revalidatiecentrum.

Help! Het is nog net 2018. Nicky heeft de druk opgevoerd. Het hoge woord moet er echt uit. Wij als ouders en broertje moeten op de hoogte worden gesteld. En wat is een beter moment dan dit te doen op oudejaarsavond? Ik hoef geen conference te bekijken die avond, want we hadden genoeg te bespreken. Wat heeft Anne allemaal doorstaan? En wat staat Anne nog allemaal te wachten?

Help! Anne gaat twee weken naar Oeganda. Een geweldige reis. Maar het cultuurverschil is erg groot. Anne besluit daar aangesproken te willen worden met hem/hij en te slapen bij de jongens voor de veiligheid van zichzelf, maar zeker ook voor de groepsgenoten. De docenten en medereisgenoten moeten worden ingelicht. Anne gaat mee als ‘one of the guys’. De paspoortcontrole is vervelend. Op de foto heeft Anne nog lange haren en er staat natuurlijk een v in het paspoort, ze wordt niet herkend.

Help! In de tussentijd staat Anne ook ingeschreven bij het VUmc. Wachttijd is zo’n anderhalf jaar. Absurd! We gaan naar een voorlichtingsbijeenkomst voor jongeren met genderdysforie. We zien daar heel veel Annes, van heel jong tot volwassen. En ook veel radeloze ouders die allemaal het beste met hun kind voor hebben. Maar die, vanwege de lange wachtlijsten, zich ook genoodzaakt voelen om uit te wijken naar andere partijen/landen om aan hormonen te komen. We kunnen Anne gelukkig duidelijk maken dat we de gebruikelijke weg willen gaan bewandelen (dus eerst de benodigde indicatiestelling) en dat dat wel lang kan duren. We horen in Amsterdam dat de Mutsaersstichting in Venray/Venlo ook de indicatiestelling doet voor genderproblematiek en dat het VUmc deze overneemt. Gereden moet er sowieso worden, dus ook daar wordt Anne ingeschreven.

Help! Ook wij als ouders moeten dit alles een plekje geven. Gelukkig zijn er lieve en begripvolle familieleden, vrienden of zelfs collega’s waar even mee gepraat kan worden. Rody besluit een dag minder te gaan werken. Anne zal geregeld naar Venray/Venlo moeten en ik durf deze afstand niet zelf te rijden. Daarbij zullen we ook vaak samen, als ouders, gesprekken voeren en deze zullen intensief zijn. Je energie kun je maar een keer uitgeven. Helaas zijn er ook minder fijne opmerkingen. Sommige woorden kunnen onbedoeld zeer kwetsend overkomen. Dit doet mij pijn en verdriet.

Help! Rody blijft geregeld bellen naar Amsterdam en Venray. Iedere maand is er eentje teveel. Natuurlijk duurt wachten altijd lang, maar bij de Mutsaersstichting is er na een klein half jaar een plaatsje voor Anne. Een intakegesprek staat gepland. Gesprekken met psycholoog en psychiater volgen. De ene keer is er een gesprek voor Anne alleen, de andere keer met Anne en ouders. Ook wij als ouders hebben een vast aanspreekpunt wat heel fijn is. Een hele rit elke keer naar Venlo en Venray en het put je ook geestelijk uit.

Help! Je zou het bijna vergeten, maar de sessies bij Nicky gaan gewoon door. Nicky zorgt ervoor dat we de gebruiksaanwijzing van Anne steeds beter leren lezen.

Help! Vandaag de uitslag van de indicatiestelling. Anne vindt het erg spannend. Ook al weet je dat je transgender bent, je moet het toch van een specialist te horen krijgen voor je verder kunt in het traject. We gaan opgelucht naar huis. Er zullen weer meer gesprekken gaan volgen met als uiteindelijk doel: hormoonremmers.

Help! Anne wil graag ook door ons en familie aangesproken worden met hij en hem. Dit is soms lastig. Niet iedereen is op de hoogte, dus is er uitleg nodig, maar je hebt als ouders ook niet altijd zin om deze uitleg te geven als je zomaar even iemand spreekt tijdens bijvoorbeeld een wandeling of boodschappen doen. Dit betekent ook dat we het niet meer hebben over onze dochter, maar over ons kind. Dit levert ook pijnlijke momenten op, want de maatschappij heeft het eigenlijk alleen over jongens (zonen) en meisjes (dochters). Kleding wordt alleen nog maar gekocht op de herenafdeling. Dit is ook weleens frustrerend, want Annes lichaam is natuurlijk niet mannelijk. Ik wil zo graag dat Anne zich blij voelt in zijn eigen lijf. Anne is mooi van binnen en van buiten.

Help! Nicky gaat op wereldreis. De sessies met haar gaan dus stoppen. Samen wordt er gekeken welke gevolgtherapie het beste is voor Anne. Het wordt PMT (Psychomotorische therapie). Anne vindt het moeilijk om afscheid te nemen van Nicky. Nicky heeft veel voor Anne betekend en dat is heel mooi om te zien. Anne krijgt een strippenkaart met daarop nog (maar) drie sessies.

Help! Corona. Gesprekken met de Mutsaersstichting zijn online net als de lessen van school. Voor Anne pakken die online-lessen goed uit. Er komt rust. Er hoeft niet naar school gegaan te worden waar je je niet altijd prettig voelt. De schoolopdrachten worden uitstekend gemaakt en we zien gelukkig weer ons strebertje van weleer. Ontzettend jammer is het natuurlijk dat de waterpolotrainingen ook niet meer doorgaan. De sociale contacten worden erg gemist.

Help! De sessies met Nicky worden wandelsessies. Natuurlijk mag hond Evy dan ook mee. Heerlijk wandelen en toch weer iemand live zien. Het doet Anne zichtbaar goed.

Help! Anne heeft een gesprek met de Mutsaersstichting. Hij hoort dat de huisarts in eerste instantie de hormoonremmers gaat zetten. Anne heeft helaas niet zo’n klik met de huidige huisarts. Hij gaat zelf op zoek naar een andere huisarts en regelt zelf een intakegesprek. Goed gedaan kanjer!

Help! Op naar Antwerpen naar de endocrinoloog. Mondkapjes mee. Er mag maar een persoon extra mee naar binnen, dat ben ik. Dr. Klink blijkt een Nederlandse arts met gevoel voor humor. Dat zit dus wel snor. Anne wordt gemeten, gewogen, kort lichamelijk onderzoek (met daarmee goed rekening gehouden dat alle kleding aan kon blijven). We krijgen uitleg en daarna een recept mee voor de hormoonremmers en vitamine D.

Help! Het centraal examen voor wiskunde A gaat niet door. Anne staat een 7,9 gemiddeld, maar doet toch nog een resultaatverbeteringstoets. En ach, net voordat je de toets gaat maken kun je best wel die gemene hormoonprik laten zetten toch? Het prikken gaat goed tot de naald uit de spier wordt getrokken. Anne valt flauw, maar komt gewoon naar huis gefietst en gaat daarna op het fietsje naar Lent. Hij krikt het gemiddelde voor wiskunde A op naar een 8,2. Geweldig! Een deel van het eindexamen al in the pocket.

Help! Afscheid van Nicky. Lieve woorden en cadeautjes over en weer en natuurlijk wordt Evy niet vergeten.  We houden het niet droog. Nogmaals bedankt Nicky!

Help! De SE-week staat voor de deur. En de verjaardag in Coronatijd. Pas 17 worden, terwijl je liever al 18 bent (zodat je mastectomie mag ondergaan). En voor (hopelijk) de laatste keer ongesteld. En dan nog de opvliegers vanwege de overgang waarin je nu zit door de hormoonremmers. Het is geen fijne periode. Er is veel spanning, maar je redt het!

Help! Je wilt je naam wijzigen. Je hebt een inkoppertje nodig (zoals Nicky zou zeggen) en deze weet ik te geven. Ja, Nicky, stiekem ben ik best trots haha. Je komt met een lijstje aan. We geven onze voorkeur aan, de rest is aan jou. Wanneer je het onthult weten we niet. Gelukkig schrijf je daarna niet een nieuw boek, maar begint er wel een nieuw hoofdstuk. Dat vind ik een hele mooie bewoording.

Help! Anne wil andere transgenders helpen door het maken van een site, maar ook een kijkje geven in zijn leven met daarbij hopelijk nog meer begrip voor transgenders. Een geweldig mooi initiatief. Zo ken ik Anne weer. Opkomen voor een ander, opkomen voor zichzelf! 

Help! Er komt nog veel meer op ons gezamenlijke pad. Zoals alles in het leven zal het niet altijd gemakkelijk zijn, maar we zijn er voor elkaar en zullen elkaar steunen! Het komt goed! Samen staan we sterk!

Now I find I’ve changed my mind and opened up the doors

The Beatles – Help!

Liefs,

Mama