Het is alweer een hele tijd geleden sinds mijn laatste blog. In de tussentijd ben ik best wel aan wat blogs begonnen, maar deze heb ik nooit afgemaakt. Zoals mama zei, het is niet alsof er weinig gebeurd is in de tussentijd. Integendeel zelfs. Zo staan er nog beginselen van blogs over de verkiezingen, politiek, …
Het is vandaag Trans Day of Visibility. Het wordt ook wel TDoV genoemd, omdat de naam wat aan de lange kant is. Het houdt eigenlijk in dat we mensen vandaag bewust proberen te maken van de wereldwijde discriminatie waarmee transgender personen te maken hebben. Deze dag is in 2009 in het leven geroepen door Rachel Crandall. We vieren het elk jaar op 31 maart, en het is een internationale dag. Wat ik vandaag heel bijzonder vond, is dat vandaag alle leden van de Tweede Kamer werden beëdigd, zo ook Lisa van Ginneken. De eerste transgender persoon in de Kamer wordt dus op de Internationale Dag van Transgendervisibiliteit beëdigd. Dat vind ik toch een prachtig symbool.
President Joe Biden ondertekende vandaag een uitvoerend bevel om het verbod op transgender personen, die openlijk in het leger dienen, in te trekken.
Het zal een jaar worden dat ik niet snel zal vergeten: 2020. De maximumsnelheid op snelwegen ging van overdag van 6 tot 19 uur naar 100 kilometer per uur. Er waren gigantische bosbranden in Australië. Er was/is een globale pandemie waardoor de hele wereld op z’n kop staat. En DWDD stopt naar 15 jaar lang op TV te zijn geweest. Je mag zelf bepalen in welke volgorde dit bepalend is geweest voor dit jaar ;). Als ik naar mezelf kijk, heb ik dit jaar een aantal grote stappen gezet in mijn transitie, zowel sociaal als medisch. Ik ben begonnen aan mijn examenjaar en ik heb mij ingeschreven voor een opleiding. In dit stuk wil ik terugkijken op een gek en chaotisch jaar wat wij 2020 noemen, maar ook vooruitkijken naar het volgende jaar. Wat zijn mijn plannen? Wat staat mij te wachten in 2021?
Vandaag is het Transgender Gedenkdag, ook wel Transgender Day of Rememberance (TDoR) genoemd in het Engels. Het is een dag waarop we transgender personen herdenken die door transfobie om het leven zijn gekomen. Dit kan zowel door zelfmoord als door geweld gebeurd zijn.
Ik zie vaak dezelfde taalfouten terugkomen in nieuwsartikelen of andere bronnen, als we het over gender of transgender personen hebben. Ik las laatst een stuk in Onze Taal, een tijdschrift over de Nederlandse taal. Dit blad had ik meegekregen van mijn docent Nederlands, nog bedankt hiervoor trouwens. In een artikel in dit blad werd gesproken over transmannen en transvrouwen. Ik snap wat ze bedoelen, maar een spatie maakt voor mij het verschil. Dit is dan ook een van de veelgemaakte fouten op het gebied van gender of transgender personen. Ik ga in dit stuk uitleggen waarom dit niet goed verwoord is en hoe het wel moet.
Op deze pagina houd ik mijn veranderingen van mijn lichaam door testosteron, afgekort testo of T, bij. Ik hoop dat hierdoor zowel de effecten van testosteron als de tijdspanne waarop veranderingen plaatsvinden duidelijker worden. Dit zal natuurlijk voor iedereen en voor elk lichaam anders zijn, maar ik hoop dat ik hiermee mensen kan helpen.
Ik voel mij soms zo’n blokje in een peuterspel, waar het kind het juiste blok in het juiste gat moet steken. Mocht er geen belletje gaan rinkelen, hier een link. Nu iedereen weet waar ik het over heb, kunnen we verder. De blokkendoos is de samenleving, ik ben een van die blokjes. Alleen is er geen enkel gat in de blokkendoos waarin mijn blokje past. Wat je ook doet, het blokje gaat niet passen in een van die gaten. Zo voel ik mij, als non-binair persoon, in de binaire samenleving. Tsja, wat doe je dan?
Als genderdysforie een persoon zou zijn, dan zou hij in ieder geval de kwaliteit hebben om ongevraagd op bezoek te komen en je hele dag te verpesten. Het is een ongevraagde gast die dan ook nog eens een gigantische klootzak is. En hij belt niet aan. Hij komt zo binnenwandelen en heeft de sleutel van je huis. Sommige dagen komt hij vaker langs dan andere dagen en soms is hij een ergere klootzak dan je gewend bent. Ik wil nu even tegen genderdysforie zeggen: F*ck off.
17 jaar en een beetje. Zo lang hebben mensen mij bij mijn geboortenaam genoemd. Mijn ouders hebben mij bij de geboorte een naam meegegeven. Eentje die zij mooi vonden en bij mij vonden passen. Deze naam heb ik zeventien jaar gehad. Nu is het tijd voor een nieuw hoofdstuk, een nieuwe naam en dus een naamsverandering.