Anne

Deze blog beschrijft mijn gevoel over de periode van de geboorte van Kai tot aan het einde van de basisschool. Voor de periode daarna komen nog nieuwe blogs.

Anne de wereld is niet mooi
maar jij kan haar een beetje mooier kleuren

Herman van Veen – Anne

Onze kater, Pim, heeft al veel eerder door dat je eraan zit te komen dan ik. Zes dagen na de uitgerekende datum gaat Rody die maandagochtend gewoon naar het werk. Ik wil de boel aan kant hebben. Je kent het wel stofzuigen, dweilen, de wc. Onze Pim blijft maar met me meelopen! Zelfs naar het toilet, dat doet hij anders nooit. Heel gezellig, maar niet zo handig, want ik zie hem niet zo goed meer door mijn dikke buik. 

Ik bel Rody, hij wil nog even wachten met naar huis komen tot de bevalling echt door zou zetten, maar collega’s sturen hem naar huis. Maar goed ook, we mogen meteen door naar het ziekenhuis waar de bevalling plaats zal gaan vinden. 

Op de parkeerplaats zien we de neef van Rody aan het werk als agent. We kletsen wat. Ik sta er ongemakkelijk bij, want in de auto zijn de vliezen gebroken. Ik sta daar met een kletsnatte broek (tja, het is onze eerste en zo goed ben ik niet voorbereid). 

In het ziekenhuis worden we netjes geholpen. Dat de tas niet volledig is ingepakt blijkt wel toen er gevraagd werd naar de fotocamera. We hebben speciaal een digitale camera gekocht, zodat we mooie foto’s kunnen maken. Helaas ligt deze nog thuis. Ton is, heel lief, met de motor een andere camera komen brengen.

En toen was je er, onze Anne, op 7 juli iets over half zes in de avond. Wat een wonder. Wat geef je ons leven extra kleur! Ik zing de regels van Herman van Veen vele malen voor je. Op woensdag mogen we naar huis. Helaas zijn we op vrijdag weer terug in het ziekenhuis. Je drinkt wel, maar daarna komt het er in golven uit. In de twee weken in het ziekenhuis is er van alles geprobeerd. Verschillende spenen, verschillende flessen, verschillende houdingen tijdens het drinken. Niets lijkt te helpen. Het is een hectische, intensieve en onzekere tijd als nieuwbakken moeder. Rody komt elke dag. Zelfs op het fietsje tijdens de Vierdaagse, terwijl het meer dan 30 graden is buiten. Met de auto of de bus is er natuurlijk anders geen doorkomen aan.

Zou dat de reden zijn dat ik altijd erg beschermend ben (geweest)? Of zit het gewoon in mijn aard? Wat als ik je wel losser had kunnen laten? Had het al gescheeld als ik niet dag en nacht in het ziekenhuis bij je was gebleven, zoals de ouders van de andere kinderen deden? Wat als…. Zoals we thuis zeggen: achteraf is het makkelijk een koe in de kont kijken. 

Je bent een geweldig kind. Ons bijzondere kind, altijd geweest. Zoals het hoort, want iedereen is uniek. Liever blauw dan roze? Prima toch?! Geen jurk aan? Prima toch?! Graag met jongens afspreken. Prima toch?! Verkleed als Bob de Bouwer? Prima toch?! De prinsessenjurk is vaker door Teun gedragen dan door jou. Liever de filmpjes van Diego kijken dan van Dora? Prima toch?! Dat vond Teun ook helemaal niet erg. In je stoere blauwe overall mee de koeien melken of hooien bij boer Leo? Prima toch?! Achter het huis in het zwembadje alleen een bikinibroekje aan? Prima toch?! Ik heb daar dan ook niet veel achter gezocht. Had ik dat wel moeten doen? Had ik signalen eerder moeten oppikken?

Lief ben je ook. Voor mij, voor je broertje, familie, voor klasgenootjes, voor de juf en meester. Je wilt het iedereen naar de zin maken. Je houdt niet van ruzie. Je houdt je aan de regeltjes. Waarom willen klasgenoten de boel op stelten zetten als de leerkracht even weg is? Ik snap dat ook niet, dus ik voel met je mee. Ik kan veel met je delen. Ik leg uit waarom ik iets wel of niet doe. Van juf Anita mag je wel eens buiten de lijntjes kleuren. Op dat moment snapte ik niet zo veel van die opmerking. Het is toch fijn als een kind door heeft wat de gevolgen zijn van een actie? Maar een paar jaar later is me het allemaal wel duidelijk geworden. Kleur nu maar raak Anne! Het liefst alle kleuren van de regenboog.

Anne, je hebt nog heel wat voor de boeg

maak je geen zorgen daarvoor is het nog te vroeg

veel te vroeg

Herman van Veen – Anne

Dat je heel wat voor je boeg hebt, klopt helemaal. Helaas zijn er ook al veel zorgen geweest. Wat had ik het graag anders gezien. Ik had je zo graag een onbezorgde en gelukkige jeugd gegund en gegeven. Maar het is nog niet te laat. Niet te laat. Toch?

Liefs, 

Mama